Seni Seviyorm !

Üç noktalar (...)
Soru işaretleri (?)
Ünlemler (!)
Belki de sadece
nokta (.)
...
...

Ardarda virgüller (,)
İç içe parantezler (())
Tırnak
içinde konuşmalar (“”)
Açıklama yapmaya izin vermeyen iki noktalar ( : )
Nedenleri
açıklamaya çalışan noktalı virgüller ( ; )
Kesme işaretleri ( ‘ )
Büyük
harfler
Küçük harfler
Şahıslar
Haller
Kısaltmalar
Vs vs
vs'ler.....

Yazarken dikkat etmediğim imla kuralları hayatımın en
uzun cümlesine gelip yerleşmişler.
Bunu seni düşündükçe anladım,
senin hayatımın en uzun zamanına gelip yerleşmenle.

İşte o zaman
koydum sonunu senin anlamanı istediğim cümlelerimin sonuna üç noktayı...
Sana
soramadığım soruların sonuna soru işaretlerini?
Sevinçlerimin
arkasına koyduğum ünlemleri, süprizlerine şaşırıp koymayı ne çok
isterdim.
Sen konuşmalarının bitimine ise sadece nokta koydun.
Kendimi
anlatırken virgülleri koydum,
Detaylarda parantezleri açtım,
Kendimi
savunuşlarımda tırnakları.
İzin vermediğin açıklamalarımda iki
noktayı sevgili yaptım,
Nedenleri sorduğumda noktayla virgülü
koyamadın üst üste sen.
Ben her senin adını andığımda kesme işareti
ile ayırdım adından kıskandığım ekleri.
SENİ SEVİYORUM yazdım büyük
harflerle!
Küçük harfe bile razıydım “bende seni” deseydin?
Onlar,
bunlar, şunlar ilgilendirmedi hiç beni
Sadece ben, sen, bizdik.
Senden
önce ve senden sonraydı benim eklerim, senin -den halindi en çok
sevdiğim
Cesaret edemeyip yırtık bir kağıda yazdığım ise sadece sçs
idi. Kısalmak yakışmadı sevgimi ifade etmeye.
Ve sana olan herşeyi
yine vs vs ile geçiştirdiğim bu yazıda hiç bir noktalama işaretine
uymadım sadece sonuna koyabiliyorum noktayı, tıpkı senin söylemek
isteyipte söyleyemediklerinde koyduğun nokta gibi.