Şimdi sevmek 4 hece

Eskiden sadece seviyordum. Taşı, dağı, toprağı, güneşi ama artık sevmek 4 hece, içine bir de “seni” koydum.
Şimdi sevmek 4 hece çünkü içinde sen varsın. Sıradan değil artık aşkın rengi, lezzeti, kokusu.. Artık içinde sen varsın, her şey değişti.
Başka bir ömre değil de, bana yazılmış olduğundan bu tebessümüm ve şu koca dildeki tüm sözcüklerin yerine, sadece seni sevmekle anlatma arzum.
Artık başka mı doğuyor güneş bilmem ama ben güne başka uyanıyorum. Birden kokusunu buluyorum yastığımda saçlarının, rüyalarımda yanımda uyuduğun için mi?
Yoksa ben görmeden sessizce gece yarılarında kollarına mı alıyorsun beni? Sonra Külkedisi gibi, belki güneş doğmadan terk ediyorsun ellerimi.
Hiçbir sevda bu kadar mutlu etmemişti şu gariban kalbimi. Sende mi sevmek başkalaştı acaba? Yoksa sevmek hep buydu da ben mi hiç çarpmamıştım?
Yanıldığım küçük sevdalar penceresinden mi baktım hep hayata? O yüzden mi kaderim bana öyle puslu gelmişti?
Şimdi sevmek 4 hece seninle, hatta bazen sadece “sen” yetiyor, yüreğimin içindeki o büyük büyük heyecanları, ağrıyı, vurgunu anlatmaya…
Sevmek bende başka bir yer buldu işte, başka bir anlam kazandı ömür seninle ve ben yeniden keşfettim kendimi seni sevince.
Sen şimdi hiç bırakmadan elimi uzun uzun tut, sonra uzun uzun öp. Bir de sarıl sıkıca çünkü aşk dediğin ancak kendini kabul ettiriyor aklıma, sen yanımda olunca.
Şimdi sevmek 4 hece veya hiçbir sözcüğe gerek kalmadı dilimde. Ne ekmek lazım artık kalbime, ne su, bir tek “sen” yetiyorsun ömrüme…