2Beğeni(ler)
Atatürk’ün Çalışma Azmi ve Çalışma Enerjisi ile İlgili Anıları
Atatürk’ün kişiliğinden söz edenler, O’nun çalışma enerjisi ve kitaplara karşı olan tutkusuna dikkat çekmişlerdir. Atatürk’ün yüksek insani nitelikleri arasında, enerji, cesaret ve yüce duygularla düşünceler yer almaktadır. Atatürk, çalışmaları sırasında zaman kavramı ile ilgilenmemiştir. İşlerini bitirinceye kadar uyumadan, dinlenmeden, yemek yemeden çalışmıştır. Atatürk’ün çalışma masasında yirmi dört saat aralıksız çalıştığı bilinmektedir7. Hasan Rıza Soyak da çalışma enerjisi ile ilgili olarak şunları anlatmıştır:
“Atatürk çalışmaları sırasında zaman, mekân ve hatta imkan mefhumlarıyla kat’iyyen alakalı değildi. Nerede ve hangi şartlar altında olursa olsun, resmi, milli veya vatani bir vazife tahakkuk etti mi derhal onun ifasına çalışırdı. Çok defa herhangi bir gezi anında kırda bayırda ısrarı üzerine otomobil içinde çalıştığımız ve evrak tetkik ettiğimiz zamanlar olmuştur. Eğlenirken, beni veya bir vazifeliyi görünce derhal beni mi istiyorsunuz? Der ve müspet cevap alınca eğlenceyi bırakır ve vazifeyi takip ederdi. Bütün vazifeliler mahiyetinde çalışanlar kendisinin her karar verdiğimiz dakikada, uykuda olsa bile, uyandırmak salahiyetine haizdik. Atatürk eline geçen bir işi bitirmeden rahat edemezdi. Zaruret mevcut değilse işi ileriye bırakmak adeti değildi; bazen hiç durmadan okuduğu, otuz kırk saat çalıştığı vakidir”
Yunus Nadi de Atatürk’ün çalışma azmi ile ilgili olarak şunları ifade etmiştir:
“…24 saat, 48 saat, hatta icap ederse 70 veya daha fazla saat aynı masanın başında oturarak asla uyku emaresi göstermeksizin çalışırdı. Yanındakileri de çalıştırırdı. Bu harikulade, adeta insanın fevkalbeşer diyeceği bir çalışma şeklidir ki, Atatürk’ten başkasına hatta yarı derecesinde eşine tesadüf edilebileceğini tasavvur edemiyoruz” demiştir.
Atatürk 1927 yılında Büyük Nutku hazırlarken, çalışma odasında yarı ayaküstü yarı oturarak ve yüzlercesi arasından belgeler arayarak dikte ettirirdi. Dikte eden genç memurlardan biri saatlerce süren bu çalışma temposuna dayanamamış ve bayılmıştır. Akşama kadar çalışan Atatürk, banyodan sonra toplanan arkadaşlarına yazdıklarını okumuştur.
“Atatürk çalışmaları sırasında zaman, mekân ve hatta imkan mefhumlarıyla kat’iyyen alakalı değildi. Nerede ve hangi şartlar altında olursa olsun, resmi, milli veya vatani bir vazife tahakkuk etti mi derhal onun ifasına çalışırdı. Çok defa herhangi bir gezi anında kırda bayırda ısrarı üzerine otomobil içinde çalıştığımız ve evrak tetkik ettiğimiz zamanlar olmuştur. Eğlenirken, beni veya bir vazifeliyi görünce derhal beni mi istiyorsunuz? Der ve müspet cevap alınca eğlenceyi bırakır ve vazifeyi takip ederdi. Bütün vazifeliler mahiyetinde çalışanlar kendisinin her karar verdiğimiz dakikada, uykuda olsa bile, uyandırmak salahiyetine haizdik. Atatürk eline geçen bir işi bitirmeden rahat edemezdi. Zaruret mevcut değilse işi ileriye bırakmak adeti değildi; bazen hiç durmadan okuduğu, otuz kırk saat çalıştığı vakidir”
Yunus Nadi de Atatürk’ün çalışma azmi ile ilgili olarak şunları ifade etmiştir:
“…24 saat, 48 saat, hatta icap ederse 70 veya daha fazla saat aynı masanın başında oturarak asla uyku emaresi göstermeksizin çalışırdı. Yanındakileri de çalıştırırdı. Bu harikulade, adeta insanın fevkalbeşer diyeceği bir çalışma şeklidir ki, Atatürk’ten başkasına hatta yarı derecesinde eşine tesadüf edilebileceğini tasavvur edemiyoruz” demiştir.
Atatürk 1927 yılında Büyük Nutku hazırlarken, çalışma odasında yarı ayaküstü yarı oturarak ve yüzlercesi arasından belgeler arayarak dikte ettirirdi. Dikte eden genç memurlardan biri saatlerce süren bu çalışma temposuna dayanamamış ve bayılmıştır. Akşama kadar çalışan Atatürk, banyodan sonra toplanan arkadaşlarına yazdıklarını okumuştur.
Normal
