Mercury Projesi ABD'nin insanlı ilk uzay yolculuğu projesidir. 1959'dan başlanılarak 1963'e değin Dünya yörüngesine insan gönderinceye kadar sürdürülmüştür. İlk planlar ve araştırmalar -NASA kurulana dek- NACA (Ulusal Havacılık Danışma Kurulu) tarafından yürütüldü. Mercury Projesi, adını hızın simgesi olan Roma tanrısı Mercury'den almıştır. Ayrıca Merkür, Samanyolu gökadasındaki Güneş'e en yakın olan gezegen olduğundan yörüngede en hızlı dönen gezegendir. Merkür gezegeniyle ilişkili bir proje olmamasına karşın bu bakımdan Merkür adı uygun görülmüştür. Bu proje 1,5 milyar Amerikan dolarına mal olmuştur.


Mercury Projesi'nin arması

Fırlatma roketleri
Proje boyunca 3 adet roket kullanılmıştır:

Little Joe - 8 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 2 kez maymun götürüldü. Fırlatma kurtarma düzeneğinin denenmesi. Redstone - 4 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 1 kez şempanze götürüldü; 1 kez de kısmen Dünya yörüngeli pilotlu uçuş. Atlas - 4 kez kısmen Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 2 kez tam Dünya yörüngeli pilotsuz uçuş, 1 kez şempanze götürüldü; 5 kez de tam Dünya yörüngeli pilotlu uçuş.
Little Joe, fırlatma kurtarma kulesini ve yarıda kesme işlemini denemek için kullanıldı. Redstone, kısmen Dünya yörüngeli uçuşlar için; Atlas ise tam Dünya yörüngeli uçuşlar için kullanıldı.


Friendship 7, Atlas roketiyle fırlatılırken

Ekim 1958'in başlarında Jupiter roketleri de kısmen Dünya yörüngeli uçuşlarda kullanılmak için düşünüldüyse de Temmuz 1959'da bütçe sıkıntıları nedeniyle vazgeçildi. Atlas roketinin Mercury kapsülünden ve bu kapsülde taşınması tasarlanan nükleer savaş başlıklarından doğacak ağırlık artışının üstesinden gelebilmesi için daha fazla güçlendirilmeye gereksinimi vardı. Little Joe, Mercury Projesi için tasarlanmış katı yakıtlı bir roketti. Titan roketinin de Mercury Projesi'nin ilerleyen basamaklarında kullanılması düşünülmüştür. Ancak kullanılmayıp Mercury Projesi bitirilmiştir. Bu yüzden Gemini Projesi'nde kullanılmıştır.

Pilotsuz uçuşlar
Programda 20 adet pilotsuz uçuş vardı. Hepsinin uzaya çıkması planlanmamıştı ve zaten görevi tamamlayamayan uçuşlar da olmuştu. Bu uçuşların dördü 5.uçuştan (1959) itibaren başlayarak -insan dışındaki- primatlarla (maymun soyundan gelen canlılar) gerçekleştirildi. Mercury Projesi'nin insan dışında personeli aşağıda sıralanmıştır:

Sam adındaki şebek 4 Aralık 1959'da Little Joe 2'de 85 km yükseğe fırlatıldı.
Miss Sam adlı şebek 21 Ocak 1960'ta Little Joe IB'de 15 km yükseğe fırlatıldı.
Ham adlı şempanze 31 Ocak 1961'de Mercury-Redstone 2'de kısmen Dünya yörüngeli uçuş yaptı.
Enos adlı şempanze 29 Kasım 1961'de Mercury-Atlas 5'te 2 tam Dünya yörüngeli uçuş yaptı.

Pilotlu uçuşlar
Uzaya gitmeyi göze alan ilk Amerikalılar fiziksel gerekliliklere ulaşabilmeleri için deneme uçuşlarına seçilen 110 adet askeri pilottan oluşuyorlardı. Nisan 1959'da bu 110 kişinin yedisi astronot oldu. Bunların altısı da Mercury Projesi'nde görev aldı (Deke Slayton kalp rahatsızlığı nedeniyle görevlendirilmedi). Herkesin kendi uzay aracına ad koyması Alan Shepard'ın Freedom 7'si ile başladı. Herkesin bu adlara "7"yi eklemesi de 7 kişilik ekibi simgeliyordu.
Mercury'nin eskiden ordunun test pilotluğunu yapan başlıca 7 astronotu Mercury 7'lisi olarak da bilinir. 9 Nisan 1959'da NASA seçilen astronotları duyurmuştur.


Mercury 7'lisi

Malcolm Scott Carpenter, USN (1925-)
Leroy Gordon "Gordo" Cooper, Jr., USAF (1927-2004)
John Herschel Glenn. Jr., USMC (1921-) Dünya yörüngesindeki ilk Amerikalı.
Virgil Ivan "Gus" Grissom, USAF (1926-1967)
Walter Marty Schirra, Jr., USN (1923-)
Alan Bartlett Shepard, Jr., USN (1923-1998) Uzaydaki ilk Amerikalı.
Donald Kent "Deke" Slayton, USAF (1924-1993) Düzensiz nabzı nedeniyle 1962'de uçuştan men edildi, 1972'de yeniden görev verildi ve 1975'te Apollo - Soyuz Test Projesi'nde uçuş görevi aldı.