Hangul adı verilen Kore alfabesiyle yazılan Korece, hem Kuzey Kore'nin hem de Güney Kore'nin resmi dilidir. Hangul alfabesinin 10 tane temel sesli (ㅏ, ㅑ,ㅓ, ㅕ, ㅗ, ㅛ, ㅜ, ㅠ ve ㅣ), 11 tane yarı sesli (ㅐ, ㅒ, ㅔ, ㅖ, ㅘ, ㅙ, ㅚ, ㅝ, ㅞ, ㅟ ve ㅢ) 14 tane sessiz (ㄱ, ㄴ, ㄷ, ㄹ, ㅁ, ㅂ, ㅅ, ㅇ, ㅈ, ㅊ, ㅋ, ㅌ, ㅍ ve ㅎ) ve 5 tane çift sessiz (ㄲ, ㄸ, ㅃ, ㅆ ve ㅉ) olarak toplamda 40 harfi vardır.

Korece kelimeleri yazım kurallarının bazıları aşağıdaki gibidir:

Korece'de kelimelerin yazılması için ilk olarak mutlaka sessiz harflerden başlanması gerekir. Eğer sesli harf başa gelecekse o harfin önüne "ıng" anlamına gelen "ㅇ" harfi yerleştirilir. (O zaman da ㅇ harfi okunmaz)
"ㅇ" harfi kelimenin sonuna geldiğinde "ı" harfi düşerek okunur.
Kelimeler kutucuklara ayrılır ve her kutucukta bir hece bulunur. Bu kutucuklardan sadece iki harfi yan yana gelebilir. Üçten sonrakiler bir alta düşerek bu düzeni devam ettirirler. Korece'de bir hecede en fazla beş harf bulunabilir. Örnek: 학교 (hak-kyo / okul)
Çift sessiz harfler dışındaki harf grupları yan yana gelemez ama çift sessizler yanına sesli harf alabileceği gibi tek başlarında da durabilirler.
İkinci harfler mutlaka sesli harfle başlaması gerekir.
Korecede isimler ilk olarak soyadıyla başlar. Adlar daha sonra gelir. Örnek: 김용
Korecedeki cümlelerin büyük bir kısmının en büyük özelliği, cümledeki kelimelerden bir tanesinde özne (를 ve 을, özneyi bildirirken ~이 ve 가) veya nesne ekleri ile (는 ve 은) bulunmasıdır. Örneğin 나는 남자 이다 (Ben bir adamım) kelimesinden anlaşılabilir. 있다 yazısı ise iki anlama işaret eder. Birinci anlamı aitlik bildirirken (Örnek olarak: 나는 펜이 있다 / Benim bir kalemim var), ikinci anlamı ise bir yerde bulunmayı (Örnek olarak: 나는 캐나다에 있다 / Ben Kanada'dayım) ifade eder. Ayrıca fiiller ve sıfatlar, cümlenin sonlarına gelirler.