Çekip perdeleri, lambaları yakıyorum akşamları.
Duvarın en dibinde, köşesinde düşüncelere dalıyorum.
Öyle şeyler düşünüyorum ki, öyle hayaller kuruyorum.
Hepsi gerçek olmaya çok uzak, bir süliet sanki.
Bir serap, bir hayal rüyalarımın kıyılarında.
Bir mum yaktım karanlığa, bir ağıt yüreğimden kopartıp.
Ne yapsam bilmiyorum, nasıl vakit geçirsem.
Neyle avutsam kendimi, nasıl durdursam bu düşünceleri.

Delirmekten korkuyorum, birde ölmekten.
Sigaramdan bir duman alıyorum, biliyorum öldürüyor her duman.
Biliyorum, öldürüyor sensiz geçen her an.
Bir gece daha bitiyor, bir yeni gün başlıyor.
Bir insan ölüme bir adım daha yaklaşıyor.
Ve bir gül soluyor yüreğimde.
Her geçen gün, her ilerleyen saatte.

Vücudum öyle soğuk, ellerim titrer.
Bu ev kahrediyor beni.
Ellerimde kalemin açtığı yaralara bakıyorum.
Ne güzel izler bunlar, ne şahane diyorum.
Daha nasıl anlatılabilir ki bir yürek...
Keşke yüzüne karşı söyleyebilsem bunları,
Keşke anlatabilsem sana.
Ve duyurabilsem sesimi.

Her şey zamanla değişir, yaralar iyileşir diyorlar.
İnanmıyorum..
Hep aynı, hep aynı acı.
Hep aynı sızı yüreğimde.
Hep aynı gözyaşı gözlerimde.
Bir gece daha bitiyor sevgilim.
Sensiz biten gecelerin sayısı kaç bilmiyorum.

Bir geceyi bitirmek için yine koyuyorum başımı yastığa.
Sonsuz acılarla uyumaya çalışıyorum.
Çoğu zaman beceremiyorum evet.
Bazı günler hiç uyuyamıyorum, sensizlikle savaşırken.
Bir gece daha bitiyor sevdiğim.
Her geçen gece gibi.
Bir gece bitiyor gözbebeğim.
Ve ben yine seni seviyorum.
Ve ben seni hala çok seviyorum..
Coşkun Küçük