ANKARA
Ey insan arşı yayla! Ey Bozkır! Ey Ankara
Seslen bana; ben senden nasıl uzak yaşarım;
Bahtım, senin bağrından ayrıldığım Ankara;
Ben sendeki gözlerden feyz alarak yaşarım.
“Halep ordaysa arşın burda” densin, ne çıkar
Sen al atım için meydan da cirid de var!
Başka yerin sahrası hız almaya bile dar!
Ben sende heyecanım şahlanarak yaşarım!
Koşarım bozkırlarda gem bilmeyen bu tayla,
Hislerim sürü sürü benim, bağrım da yayla
Ana gibi, yar gibi kaynaştım Ankara’yla,
Alnım gökten yukarı, mermerden ak yaşarım
Fatih’in gemileri nasıl kaydı karada?
Nasıl bir sızı vardır şerefli bir yarada?
Ben böyle imkânsızlık içinde Ankara’da,
Hayatımı sürerim, hislerimi yaşarım
Gönlümü atsalar da dünyanın bir ucuna,
Düşer bir gülle gibi Ankara’nın burcuna,
Bilmem şahin sığar mı avuçların ucuna,
Ankara’da ben böyle çırpınarak yaşarım
BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR
Yüreğinizi güzelleştirin. Çünkü bir ömür sizinle...
To view links or images in signatures your post count must be 0 or greater. You currently have 0 posts.
13 Ekim Ankara'nın Başkent Oluşu ile ilgili Ankara Şiirleri
Normal
