Mavi' bir karardır! Ve doğrudur da.. - Sayfa 21

Son 12 gün. Yemin ediyorum her dakika midemde taş var gibi bir oluyor. Düşünce doluyor kafama atıyorum kendimi mutfağa.
Anneme pek benzemem ama iki şey de benzediğimi dün ifade etti bana.

Sinirlenince veya kafam doluyken bir yerleri toplamak iyi geliyor. Bu yüzden odamı sık sık dağıtıp topluyorum.
Eskiden mutfakmış işmiş nefret ederdim ama 2 sene içinde anneme benzemişim bu konuda.

Bir de kan ter içinde kalıyorum. Sanırım ağlamayı bırakınca gözeneklerimden ağlıyorum. O da annemden.

Çoğu şey babamdan.
Ben kendimi neden sevmediğimi de anladım.
Beni var edenleri sevmiyormuşum. Kaynağımı. Büyüdüm. Bu yıl gerçekten yetişkinliğin sorumluluklarına alışmaya başladım.

12 gün kala, kendimi artık severken nefretimi kazanmamak için dua ediyorum.
Çok çaba harcadım. Şurada düşmanıma beni anlatıp sorsalar o bile valla kazanmayı hak etmiş kahrolasıca derdi.

Bunları yazarken o midemdeki taş hissi azalmıyor. Aksine ondan söz ettikçe midem sanki kalbimmiş gibi muamele ediyor.
Galiba midemle kalbim yer değiştirdi.

Yarın diş konusu halloluncaya kadar da gün bitmiş ve 11 gün kalmış olacak.

Son günlerdeki evdeki sorunlu hava dağıldı. Babam bir çınar, gölgesi bize serinlik dışarıya korku verir.

Artık onların bizi yetiştirirken yaptıkları hataları onlar da insan diyerek kabulleniyorum.
Onları sık sık ben yönlendiriyorum. Bana akıl danışırlardı zaten hep. Bu iyice arttı.
Sanırım onları affediyorum. Kin tutamaz zaten bu bünye. Sadece çok canımı yakan insanlar iz bırakır içimde. Ama iz bırakanlar daha çabuk unutulur gider ben de.

Yarasının izini ben bile unuturum. Sonradan gelip kanatmaya çalışan olurdu elbet. O da onların acizliğiydi.

Hayatımın son 1 yılı 3 ayrı ilçede mekik dokuyarak geçti. Hatta 4 bile diyebilirim. Memleketimizden kopup geldik. Su gibi akıp geçti.
Dirsek çürüttüm. Göz altlarımda mor menekşeler yetiştirdim. Bu yolun başında çok yalnızdım. Sonra çok şükür en büyük motive kaynağım sevdiğim bey oldu yanımda.

Artık birlikte kutlamak zamanıdır. Sonrası biraraya gelişlerimizle dolu. Dün onun müjdesi vardı. Listeden adını bulmak ve okumak. Hayali gerçek oldu. Mutlu oldu/k.

Biz bu yıl hedefsizliği bırakıp geleceğimiz için daha ilişkimiz 4-5 ay olmuşken ciddi adımlarla yürüdük bu yolları.
Hiç böyle olmadım ben kimseyle. Az evvel erken uyumadı diye atar yaptım.
Ama biliyorum sabah bir gülüşüne su koyvereceğim.
Onu çok seviyorum. Karanlık dünyamın güneşi o. O güneşim.
Bir gün eşim de olacak.

Işte içimden bunlar gelip geçti. Bak o midem de taş hissi O'nu anınca uçup gitti..
İlacım benim o. Ve de her şeyim..

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Cevap: Vulnerant omnes, ultima necat.