Sevmek Çok Zor Tanrım - Sayfa 15

İsminin gibi sonsuz olmanı istemekle çok büyük hayaller kurduğumu fark ettim. Anladım ki bu hayaller gerçekleşmesi zor olan hayaller. Neden olur bunlar hiç bilmem? Neden insanlar sevildiği gibi sevilmezler? Neden kurduğu hayaller gerçekleşmez? Neden sevilmez insan? Kırıldığında bile susabiliyor insan, çünkü onu kaybetmek herşeyden vazgeçmek olduğunu bilir... Neden sevgisine karşılık alamayanlar mutsuzluğu hayatlarına aşina ediyorlar? Sustuğu kadar düşer, düştüğü kadar güçlenir insan.. Neden elinden tutmak yerine boşluğa iter insan hayallerini? Kimse yıkılan hayallerinin mantıklı cevabını alamaz aslında, işte bu yüzden asıl çırpınışlar... Bir nefeslik yakınında olan insana bir uçurum kadar uzak olmak da dahil mi peki sevdaya? Başkasına gülüşlerini izlemek peki? Peki ya göz göze geldiğinde sana ait olmayan bakışları hissetmek? İşte bunları yaşamak sevdaya değil acıya dahildir. Bazen aynı şehirde, aynı okulda, aynı sıralarda, aynı yeryüzünde olmak ve hatta aynı gökyüzüne bakıyor olmak bile umut bağlayıcı olabiliyor. Fısıldasam bile duymaya imkanı olan adam çığlıklarımı duymuyor. Elime dokunmadan kalbime dokunan adam belki bir başkası için acı çekiyordur kim bilir.. Gece uzun, hayat uzun, gün uzun. Herşey adın gibi sonsuz değil güzel adam.. acı eğer çekmek için varsa en layığıyla çektiğimizin garantisini verebilirim. Dilerim birgün gözlerin benim için bakar gökyüzüne, dilerim birgün yüzün benim için güler. Öpüyorum karanlık kirpiklerinden

Her sabah uyandığında "belki bugün güzel olur" demekten yoruldum. Neden olmuyor, neden güzel gitmiyor düşüncelerim bilmiyorum. Ümit etmekten, hayal kurmaktan, düşünmekten Yoruldum. İlk adımı atmaktan da Yoruldum. Kısacası herşeyden Yoruldum. Mutlu olmayı istediğim halde hep mutsuz olan ben oluyorum. Ben ne kadar çok seversem o kadar ayrı kalıyorum, o kadar üzülüyorum. Konuşmak için çabalamaktan Yoruldum. Ona kendimi kanıtlamaktan, sevgimi görmesi için uğraşmaktan Yoruldum.. Ne zaman görecek beni? Belki hiç tahmin etmiyordur ona olan hislerimi, belki beklemiyordur benden. Ama bilse ama hissetse anlayacaktır onu ne kadar çok sevdiğimi. 1 dakika bile fazla konuşmak için çabalarken, acaba onu sıkıyor muyum? Acaba konuşmak istiyor mu? Acaba sıkıldı mı? Diye düşünmekten Yoruldum. Söylesem sever mi yoksa gider mi diye düşünmekten de Yoruldum. Ben artık umutlanmaktan Yoruldum. Belki imkansız evet ama olsaydı çok başka olurdu hani.. Kısacası ben Yoruldum... Artık yorulmak değil sevilmek istiyorum hepsi bu.. Bu benim isyanım değil, sessiz çığlığım, duymak isteyene...

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Cevap: Umut Mavisi