Sevmek Çok Zor Tanrım - Sayfa 75

Panzehirim mi yoksa zehirim misin? Nesin sen? Söylemek, açıklamak ister misin? Canlarımızı daha fazla yakmadan, daha fazla kendimizi tüketmeden? İki düşmanmış gibi davranmak yerine, artık biz olsak? Ya da sen ve ben olsak, bizsiz bir hayatımız olsa? Ama olamıyoruz! Çünkü biz araftayız sevgili, Ne geleceğimiz, ne dünümüz ne de bugünümüz belli! Ne şimdiki, ne yarınki hislerimiz belli sevgili! Araf tehlikelidir sevgili! Batırır çıkarır, en çok orası acıtır, En çok oranı acıtır, En çok oradan vurur, En çok oradan yaralar, Sen orayı belki çok bilmezsin sevgili, Sol yanında durur, Hani beni görünce çok çarpar, Hani ben olmayınca çok acır, Hani benim yanımdayken bir hızlanır, bir yavaşlar… Şimdi belki anlarsın, neresi sevgili… İşte orası sevgili, Zamanla zehir saçar,Zehirler sevgili! Tüm vücuduna yayılır, Seni sen, beni ben olmaktan çıkarır! O kuvvetli ve yoğun duygular, Birbirimize düşman yapar sevgili! Ne olsak biz sevgili? Birbirimize mi ait olsak? Yoksa sevmekten utanmayacağımız, inkar etmeyeceğimiz, Ya da sevmekle hiç uğraşmayıp, yaralanmayıp, Başkalarında mı arasak o yalandan sevgiyi? Ne dersin sevgili? Ne olmak istersin sevgili? İki düşman mı? Yoksa düşman gibi davranıp birbirinden vazgeçemeyen iki yabancı mı? Ben ne mi isterim? Ben, senin karşımda durup, artık oyunlar oynamadan, kaçmadan, yalandan uzak, tüm gerçeklerinle karşımda durmanı isterim!

Bazen yazmak en güzel ağlamaktır sevgili.

Bütün kelimeler, kalbinin gözlerinden birer birer dökülürler.

İçinden bir ırmak akar gider acılar denizine.

Ne kadar çok özlersin de hasretini dindirecek tek bir kelime bile edemezsin,

Susarsın.

Suskunluk, ateşten bir mühür gibi kapatır dudaklarını.

Sözün vardır.

Acın vardır.

Yalnızlığın vardır.

Yokluğun vardır.

Lakin bunları söylemeye takatin yoktur.

Çekilirsin bir köşeye,

Hatırlarsın

Güzel geçen günlerin serencamını,

Sadece senin bileceğin güzel şeyleri yani.

Ya nasip dersin, nasibimde yokmuş seninle aynı yastığın hikâyesi.

Gecedir

Karanlık tüner üstüne.

Her şeyi unutursun, bir şeyi asla.

Her şeyden kurtulursun, bir şeyden asla;

İçinde hiç dinmeyen sızıdan…

Gülüşlerine perçinlenmiş hüzünden.

Zaten böyle bilirim ben sevgili:

Bazen yazmak en güzel ağlamaktır…

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Cevap: Mevzu Ellerin.