Sevmek Çok Zor Tanrım - Sayfa 39

Gitmek istiyoruz nereye gittiğimizi bilmeden. Umut edip duruyor bedenimiz, iyi insanları, sisli ama güvenli sokakları. Ama ne fayda, yok işte, olmuyor.

Sanki kısır bir döngüde devamlı umutlarımızı yeşertiyor sonrada soluyor gidiyoruz. Düşlediğimiz o uzak,sarı ışıklı, şömineli ve renkli baddaniyeli evlerdeki iyi insanların nerede olduğunu bilmek için sırtımıza darbeler indirtiyoruz. Ne kadar az yalanla yaşarsak o kadar çok yalancıyla yaşıyoruz. Ne kadar iyi olursak o kadar kötüye kurban gidiyoruz. Ne kadar zayıf görünürsek o kadar güçlendiriyoruz ve zayıflıyoruz. Çünkü insanların kötü olduğunu bile bile umutlarımızı kaybetmek istemiyoruz. Bu sürede belki tükeniyoruz, belki de ölüyoruz. Bize ne olduğunu bilmiyoruz bile, bilmemize fırsatta vermiyorlar ya zaten.

Biliyorum ne kadar acı ama siz de odanızın penceresinden dışarı bakarken dalıp kalıyorsunuz,. Ne düşlediğimizi bilmeden, umut etmeyi denemeye devam ederek….Bir masalı arar şekilde…

Acı çekmiyormuşum gibi göründüğümü biliyorum. Aldırmaz bir hayat yaşıyorum gibi sana göre. Nasıl bu kadar kısa sürede bir insan birisini siler, unutur diye düşünüyorsun. Kendi karakterine istemsizce oturttuğun sorunları çözmeye çalışırken birde benim bazı baskılarıma mağruz kaldın ve afalladın. Seni anlamak istemedim o anda. Anlamam demem çok şeyi sorgulamam demek olurdu çünkü. Çok şeyi sorgulamam demek sorunların daha da büyümesi demek olurdu. Maalesef böyle bir arkadaş çevresi ve modda geliştim. Psikolojik olarak adlandırırsak sıkıntılı yaşamlar sürüyoruz. Ama kim normal ki. Hep bunu konuşmadık mı seninle.

Çok konuştuk. Cümle aralarında sana çok defa söyledim, hikayelerimi anlattım oradan anlarsın diye düşündüm. Ama sen beni kafanda oturttuğun karaktere sığdırmışsın.

Ben her zaman beni (bizi) olduğumuz gibi seven insanları çok sevdim. Onlara bazen bağırdım, çağırdım ama ne isterlerse de gücümün sonuna kadar sağladım ve sarıldım. Sağlayamadığım kısımlarda da ‘neden’ sorusunu bekledim ama sen hiç bir zaman ‘neden’ diye sormadın bile. Bu nasıl bir paylaşım olabilirdi ki beklenilenden uzun sürebilsin.

Sana bir dönem çok yüklendim ama bu sırada sorunun dibine inmeyi bile denemedin. Denemedin çünkü sen şu anda yaşamak istediğin hayatı yaşamak istiyordun.

Bazılarına göre bencillik olsa da bu bazı durumları anlamandaki geciklemelerine bir örnek sadece. Biliyorum istemsizce yaptığın hareketlerin olduğunu. Her zaman bunları senin arkandan insanlara savundum ben. Bana empati kurmadın dedin, beni manipüle ettin (hatta zaman zaman ettiniz dedin). Hiç olmadık bir zamanda kalan borcumu istedin. Bir açıklama yapmaya ihtiyaç bile duymadın.

Kimse 5 sene boyunca birini manipule edemez. Hiç bir dost diğerini zor durumda bırakmak istemez. Birbirimizi kaybettik belki, ama hayatının güzel hatta çok güzel olması için dua ediyorum. Çünkü silmediğim, silemeyeceğim de çok şey yaptın.

Bir gün bizden güzel dostların olması dileğiyle. Bunu bilmek seni mutlu edecekse her zaman bu acı bir yerimde sızlayacak.

Mutlu kal…. Her şeyin en güzeli senin olsun. Dua ediyor olacağım.

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Cevap: Umut Mavisi