Yazılar bana aittir, emeğe ve duyguya saygı gösterip, lütfen izinsiz ç/almayınız...
Ses/Sizliğin içinde sus olmuş bir ben
Ne zaman ayna da baksam gözlerimin içine
Seni görüyorum...
Yüreği yaralı, siyaha bürünmüş bir ben daha..
Hangisisin dersen
Maskelenmiş gülen yüzümü seçerim sana inat..
Neredesin dersen de..
Bilmiyorum..
Sahi kendimi nerde bırakmışım ben..
İç sesim sana karışmış, ruhum varla yok arasında..
H İ Ç çekişlerim bile sen dolu bir soluk..
Hani alınca elime kalemi bırak kalemi almayı,
Klavyedeki tuşlara bile basınca
Parmak uçlarım acıyor seni yazmadıkça..
Kalemimin ucu kırılıyor ben yazmak istemedikçe..
Oysa ki siyahlarımı akıtmak istiyorum beyaz kağıda
Adlandıramadığım, kaybettiğim bir resmi karalamak gibi,
Siyahın mateminde yaşıyorum seni sonsuzluk gibi…
Gökkuşağımı seninle kirletmedim mi?
Siyahla dolan benliğimde..
Yok olmadı mı renklerim..
İçimde sağnak yağış, gözlerimi dolduruyor yerli yersiz,
Yüreğimde çıkan gökkuşağı bile tek renk simsiyahım
Gözaltlarımın rengi gibi..
Uykusuzluk mu..
His/Sizlik mi..
Dudaklarımdan çıkan tümcelerim sıkıştırırken kalbimi.
Ağırlaşıyor kalemim, bir biri ardına darbe indirirken harflerim..
Gözlerim yine doluyor…
Ben yine sus oluyorum..
Sana sus/uyorum
Kendime sus/uyorum..
Yüre/K\ aram içimin siyah’ı.
Yazamadığım, anlatamadığım ve de anlamlandırmadığım...
İçinin siyah kentinde kaybediyorum seni..
Karanlığımın deminde dememlendim hatrı olsun diye..
...Sara...